«جشنوارهها: نغمهی همدلی در سازِ کرهی خاکی» در پهنهی گیتی، مردمانِ هر دیار، با دستانی گشوده به سوی آسمان، روزهایی را به جشن مینشینند. نه برای فراموشی رنجها، که برای ریشه دواندن امید در خاکِ زمان. جشنوارهها، آیینهای هستند از فرهنگهای رنگین؛ هر یک به زبانی دیگر، ولی همگی در آرزوی جهانی میخوانند که در آن، جنگ جای خود را به همآوایی، و غم به شورِ زندگی دهد. …